S O N N E F E S
|
Gün batımı kızıllığı kadar kararsız gece Rüyalarda aydınlık sokaklar Penceremde en karanlık saatler Martılar uykuda Baykuşlar sesime çığlık olamıyor Kalem uzatıyor elini elime Uzak bir düş ıslatıyor satırlarımı Bir çocukluk düşüyor usulca Gökyüzünde bir yıldızının olduğuna, Kopardığı goncayı evde de büyütebileceğine Ve hep öyle kalacağına inanan... Sonra bana ümitlerini yazdığı buraları soruyor Ay gözlerine batmış gibi bakıyor Doğrular kaçıyor hücrelerimden Gülücüklerin gibi güzel,diyorum Bir daha öyle gülemeyeceğini bilerek Buralara öyle alışmışım ki yüzüm bile kızarmıyor Arzudan bir alev yapıyor kıvılcımını yüreğinde Al beni, diyor götür oralara Gözlerim önüme düşüyor Yıllar getirir seni de diyorum Hayır bekleyemem belki de gelemem diyor Yanağının her çukuru bir göl oluyor Dayanamıyor yoldaşı oluyorum Sonra kovuyorumonu düşümden 'Ben senin içindeki çocuğun son nefesiydim' diyerek terkediyor beni son karanlığa Düşlenen gece sona eriyor Rüyalardaki aydınlık çekiyor Ve ayırıyor beni kalemimden....
|
Nurgül Sevinç
[Linkler] |
[Kimim] |
[Mail] |
Copyright © 1997-2000 Serdal KARAKAYA