|
Herşey Özlenen İçin
Bu güne kadar yaptığım
herşey onun içindi, o; yıllardır özlemi ile savaş vererek yaşamaya
çalıştığım en sevdiğim varlık içindi. Hayatımın en önemli
yıllarında kaybettim onu, tam çocukluktan sıyrılıp, gençliğin o
anlatılamaz güzelliklerini yaşayacağımı sandığım sırada
kaybettim üstelik.
Oysa ne hayallerimiz vardı
bizim. Neler konuşurduk birlikte alışverişe çıktığımızda elele
ve annemden gizli. Annemi yanımızda istemezdim hiç; kıskanırdım
eminim. O'nu: onunla bile paylaşamazdım, paylaşmak istemezdim ben.
Avukat olmamı isterdi o.
Ayrıca dedemin de vasiyeti vardı; "hakim anne olacaksın"
derdi bana daha okuma yazma bilmezken. Ve bunu bana hep hatırlatırdı
o. Unutma derdi, unutma dedenin sözlerini. O kadar emindim ki,
olacaklardan. Ne bilirdim tam özlediğim günlerin başlangıcı sandığım,
başlangıçtan ta ki sona ulaşacağım güne kadar özlemekten bıkmayacağım
varlığın beni terk edeceğini. Evet o beni terketti, birdaha görünmemek
üzere terketti.
Üniversite sınavının
sonucunu bildiren kağıdı ellerimde bulduğumda, kahroldum. Geleceğimin
rotasını O'nunla çizerken, tercihlerimin başında yer alacak İstanbul
Üniversitesi Hukuk Fakültesi'ni bir-iki puanla kaybetmiştim ve o kağıt
bana İşletme okumam gerektiğini bağırıyordu. Çıldırdım, isyan
ettim sessiz sessiz. Çığlıklarım sadece yüreğim ve babamla aramızda
kaldı. Kimselere duyurmadım. Biz böyle konuşmamıştık ki, işletme
okumak da neydi. Ben avukat olacaktım hani. Öyle konuşmuştuk onunla.
Hem dedemin vasiyeti de vardı...
Yıllar sonra değil, o günden
sonra yaşadığım onsuz her gün düşündüm bunları, hep suçlu
hissettim kendimi. Ama o hep benimleydi ve daha beni terkedişinin ilk günlerinde
barıştık onunla... Yaptığım her işin, her başarının arkasındaydı
ve rüyamda da olsa beni "benim kızım yapar, benim kızım
başarır" sözleri ile mutlu ederken omuzumu sıvazlardı.
Yaptığım ve yapacağım;
kendimce iyi-güzel olan her işin sonunda bu rüyayı görebilmek, sırf
bu rüyayı görebilmek için başarılı olmaya karar verdim işte o günlerde.
Acıları kolay atlatmanın yolu buydu ve ben bu yolu en başından keşfetmiştim.
O'nunla olunca herşey daha kolaydı ve çok da güzeldi. O'nu daha sık
görebilmek için, başarının peşini bırakmadım. Çünkü ben; hala
O'nu özlemeyi çok seviyorum ve hayatımda iyi ve güzel olan herşeyi
O özlenen için yapıyorum. Çünkü ben o özleneni çok seviyorum. Ha
birde şu var: O'nu çok özlüyorum.
|
| Sizin Köşeniz | [Linkler] |
[Son Şiir] |
[Kimim] |
[Mail] |
Copyright © 1997-2000 Serdal KARAKAYA