İNTİKAM

Mor bir panjurun ardından
Sonsuzluğa ucusun izini gözledim
Karanlık perdelerden
Trajik bir filmi izledim
Benim filmim.
Koşa Koşa sebepsiz rüzgarlarla beraber
Gece kondu bacalarındaki dumana gizledim
Doksan sekizi ve doksan dokuzu
Bok gibi kar yağarken pamuk yıldırımlarından
İntikam yeminlerini besledim koynumda
Acımı saçtım ağzımdan alev alev
Güneşin içine sakladım yüreğimi
Herkesin görebileceği meydanda
Yiğitçe silahlandım.
Yanlış anlamayın
Tabanca almadım
Onurumu şerefimi ve gururumu kuşandım.
Ve sonunda içimdeki volkanın ateşini attım
Şeytan çatallarının üzerine
Kara sinekleri yaktım
Bütün klozet düşünceli kendini insan sanan
Kokuşmuş böceklerin küllerini
Bilinmez bir okyanusun
Açılmamış derinliklerine fırlattım
Yasamdaki her oksijen hücresine onursuzluklarını yaymış
Olmalarının sevincini yaşatmadan. 

DELİGÜL

  

  

    

                                                  

BU ŞİİRİ ARKADAŞLARINIZA GÖNDERİN
İsminiz:  
Arkadaşınızın mail adresi:

Sizin mail adresiniz:  

      

[Ana Sayfa]

[Paylaşım Dergisi]

[Fotoğraflarım]

[Şiir Sayfası]

[Linkler]

[Kimim]

[Mail]

[Misafir Defteri]

Copyright © 1997-2000 Serdal KARAKAYA