K I Y I D A
| Kimi zaman
kirli bulutların düşürdüğü,belirsizlikle savrulan,çaresiz ellere kavuşmaya çalışan gözyaşı olur yalnızlık.Geceleri tütünlü bir duvar olur.Bazen bir düş olur,sona ölünce kavuşan sonsuz sandığımız. Karaladığımız toprak olur yalnızlık günün kaçışlarını gömdüğümüz. Kumrular geçerdi ağlayarak,ölüleri kanatlarına gömerek.Sen umursamazdın onları.Pencerenin önündeki fesleğenlerin hüzünlü toprağını sulardın.Kimse uğramazdı oralara:ne arılar ne de kumrular... Kayalıkları kıskanırdın,özlediğin özgürlüğü serpen martılar uçardı tepelerde.Ölüm görünmezdi yosunların tutkularında;deniz derindi,sığdı,ölüydü,canlıydı.Sonsuzluk ölüyordu saatin tiktaklarında.Ellerinde yosunların yumuşaklığı fesleğenini koklar,aldanırdın. Evinin bahçesindeki ağaçlara dayanamazdın.Sen üzgünken onlar dimdik karşına geçerlerdi.Sonunda yenilmiştin bakışlara,dayanamamıştın. Kestiğin ağaç dalı sana küskün,sen türlü türlü hesaplaşmalarda.Yorgun düşerdi dizlerin,ellerin.Hatırlamazdın kimdi sevdiğin.Belki saksına sığdırdığın kayalıklardı,belki de kumlarına gömdüğü deniz kabuklarıydı. Yağmur kokulu sokaktan geçerken ellerin cebinde,ellerinde bir ılıklık;umutların geçmişte saklı olduğunu düşünürdün.Oysa yüzündeki tortu senin değildi.Gözlerin buz tutmuş güneşe aşık,diğer kıyıda taptaze serinlikler... Bir kış günü vapurda ellerini uzattın balıklara,siyah martılara.Kaydının o zaman sıcak düşünden.Ölüm akışını engelleyemediğin bir su oldu.Boğuldun titreyişlerle,aşklarınla kopkoyu dehlizinde. Uyanıverdin bir sabah.Kargalar vardı gözlerinde:daha bir saldırgan daha bir deli.Su yüzüne tenin çıkmıştı,sen değil.Tutkuların,özlemlerin denizin dibinde kaldı... Mavi dudakların duruldu,görmek istediğin yaşam açılıverdi önüne:hafif tozlu.Yaşamın başlıyordu. Gözlerinde perde sonsuzluk yığıldı önüne.Sen hala tutsağı olduğun gerçeklerden korkuyordun.Yorulmayı özledi gözlerin bakışlarda.Ölümler yok olmadı bekleyişinde.Gözlerin döndü yalnızlığa.Ellerini uzattıkça teslimi oldun ölümlerin.Ceplerinde unuttuğun kuru mektuplar yaraladı seni.Buğulu yaşamın saklıydı o kağıtlarda.Yine de aradın elele gezdiğin sevinçleri.Sulara saplanan mutluluğu yakalayamadın,gölgen sana düşman. Ellerin yandı denize her dokunuşunda.Korkuyla sarıldığın yalnızlıkla ilerlerken gözyaşların yandı.Kabullenemediğin ölüm yakaladı seni.Bir heyecan duydun ister istemez.Ölüm büyüledi seni ,yaşadıkların ölümün yanında soluk kaldı.Ölüm beyazlaşıverdi seviştiğin sularda. |
B A Ş A K S E R Ç E
[Linkler] |
[Kimim] |
[Mail] |
Copyright © 1997-2000 Serdal KARAKAYA