İzini sürdüğüm çöl göğünün gerçeği
  sensiz geçen günleri bekledi yazla,
  anasonlu gecenin biriktirdiği bulut
  özlemleri kutsayan başak ve asma.

  Eksiğinin biri sevmemekse insanın
  sevdiğini söyleyememektir öteki de!
  Bütün yalnızlıkları bana bıraktın,
  ben ki ustayımdır aşkımı gizlemede.

  İncecik beline sarıldığım düşlerin
  bana hep seni taşıdılar yokluğunda,
  denizleri özleyip bozkırı öptüğümde
  sensizliğin sesi yankıdı dağlarda.

  Dağlar ve ayna, dışarda ve içerde
  yansımanın aslı gölge, gözü ışıksa
  içime eğilenin gördüğü gökyüzüsün,
  ötesi ben, kırık dökük, paramparça.

  Geleceğin günü bekliyorum yine de
  menevişi karınca yeniği bir yürekle.
  Salınan yaprağım esintide günboyu,
  Gel ki özlemler suya insin seninle!

                             

        

 

Copyright © 1997-2000 Serdal KARAKAYA